تشدید مسائل اجتماعی و زیست‌محیطی، بخش‌ها و نهادهای مختلف را به سمت توجه به اثرات فعالیت‌ها و تصمیماتشان بر جامعه و محیط‌زیست کشانده است. یکی از کلیدی‌ترین و تأثیرگذارترین این بازیگران، کسب‌وکارهای تجاری هستند که سال‌هاست از طریق درگیر شدن با مفاهیمی چون «مسئولیت اجتماعی شرکتی» (CSR) و یا پایداری شرکتی (Corporate Sustainability) سعی کرده‌اند دایرۀ فعالیت‌های خودشان را اموری فراتر از فعالیت‌های صرفا اقتصادی گسترش دهند. در واقع، امروزه، جدای از سودآوری و پرداختن به فعالیت‌های تجاری، این انتظار شکل گرفته است که آنها باید به اثر اجتماعی و زیست‌محیطی فعالیت خود بر تمامی ذی‌نفعان، دقت کنند و برای کاهش اثرات خود، برنامه‌ریزی دقیقی داشته باشند. بروز واحدهای «مسئولیت اجتماعی» یا HSE و محیط زیست در سازمان‌های اقتصادی، حاصل همین خواسته‌های جدید است.

در دهه‌های گذشته، الگوهای متنوعی در ساختارهای حکمرانی و واحدهای مسئولیت اجتماعی شرکتی، برای پیشبرد اهداف مدنظر و کاهش اثرات منفی بر جامعه و محیط زیست، مورد استفاده قرار گرفته است. ما در این زمینه با طیفی از رویکردهای مختلف برای مدیریت مباحث مسئولیت اجتماعی و توسعه پایدار در شرکت‌ها روبرو هستیم. از ایجاد واحدهای اختصاصی که بعضا در سطح معاونت در شرکت‌ها بالا آمده‌اند و یا کمیته‌های مسئولیت اجتماعی و یا برون‌سپاری به مجموعه‌های بیرونی وابسته یا مستقل.

برخی از الگوهای مدیریت و پیاده‌سازی مباحث مسئولیت اجتماعی در شرکت‌ها گاهاً بر ایجاد همکاری و مشارکت بین کسب‌وکارها و سازمان‌های مختلف بنا شده‌اند. این مشارکت به‌ویژه در تعریف و اجرای «پروژه‌های اجتماعی» مورد توجه بوده است تا بستری برای جمع‌سپاری و قدرتمندتر و اثربخش‌تر کردن فعالیت‌های مرتبط شود. در این حالت، یک مجموعۀ بیرونی به نمایندگی از چند شرکت، مسئول دستیابی به یک هدف اجتماعی خواهد بود که حاصل مشارکت و همکاری مسئولیت اجتماعی چند سازمان دیگر است.

در کشور عزیزمان نیز تجاربی هرچند کوچک و نوپا از این نحوۀ پرداختن به پروژه‌های اجتماعی توسط شرکت‌ها وجود دارد. با توجه به اهمیت‌پیداکردن مفهوم مسئولیت اجتماعی شرکتی در ایران و به طور ویژه، نوپا بودن الگوی مورد اشاره در صنعت و لزوم اصلاح رویکردهای حکمرانی CSR در جهت اثربخشی بیشتر، مدرسه توسعه پایدار تصمیم گرفته است که در یک رویداد تخصصی، ضمن معرفی دقیق‌تر این الگو و کارکردها و زوایای آن، به کمک فعالین این حوزه و با موردکاوی یکی از تجارب شاخص ایرانی در این حوزه در صنعت گردشگری و سفر (تجربۀ سیمرغ)، کمک کنیم که بینش‌ بهتری در میان فعالین این حوزه در کشور عزیزمان ایجاد شود.

درباره سیمرغ

در گوشه گوشه وطن ما کودکانی هستند که برای درمان بیماری خود باید به شهرهای دارای مراکز درمانی معتبر سفر کنند، ولی به علت فقر خانواده امکان سفر ندارند و وضعیت سلامتشان هر روز وخیم‌تر می‌شود. موسسه سیمرغ، اولین خیریه متمرکز بر تامین سفرهای درمانی،به عنوان بال قدرتمند مسئولیت‌ اجتماعی شرکتها عمل می‌کند و با حمایت آنها، برای بیماران کم‌برخوردار، بلیط هواپیما، قطار و اتوبوس تهیه می‌کند. همچنین اگر بیماران در مقصد به اسکان احتیاج داشته باشند، با رزرو اقامتگاه و هتل، این نیاز آنان را نیز برآورده می‌سازد. اطلاعات بیشتر

سؤالاتی که در رویداد به دنبال پاسخ آن هستیم 

1- الگوی اشتراکی یا جمع‌سپاری مسئولیت اجتماعی شرکتی چیست؟

2- الگوی جمع‌سپاری مسئولیت اجتماعی شرکتی، چه فرصت‌ها، مزایا، محدودیت‌ها و چالش‌هایی برای CSR شرکت‌ها دارد؟

3- نمونه‌های شاخص داخلی و خارجی در این حوزه کدام‌اند؟

4- سیمرغ (به عنوان یک تجربۀ داخلی در صنعت سفر و گردشگری) چه تاریخچه، مسیر تکامل و دستاوردهایی داشته است؟

5- مسیر پیش روی الگوهای اشتراکی مسئولیت اجتماعی شرکتی (با نگاهی ویژه به تجربه صنعت سفر و گردشگری) در ایران چیست و چه چالش‌ها و فرصت‌هایی در انتظار دارد؟